Zo, na mijn avontuur in de Filipijnen heb ik verder niet meer het schrijven opgepakt.
Maar, nu toch maar weer een verhaaltje over mijn avonturen van de afgelopen maand.
Toen ik in Perth aankwam had ik al gelijk het gevoel dat ik west Australië geweldig zou gaan vinden. In Perth zelf heb ik niet heel veel tijd doorgebracht.
Na twee nachtjes in een hostel ging ik op de bus voor zes uur naar een plaatsje genaamd Newdegate. In de bus zat een meisje waar mee ik aan de praat kwam. Het bleek dat ze naar hetzelfde dorp als ik ging EN dat ze in hetzelfde hotel/pub als ik werkte.
Eenmaal aangekomen in Newdegate stapte ik de bus uit en ontving mijn backpack van de chauffeur. Ik voelde de warme bries in mijn gezicht en keek even om me heen. Er was niet veel te zien, rood zand, een aantal bomen en het hotel is het hoogste gebouw in het dorp. Een lachje gleed over mijn gezicht. Samen met het meisje van de bus lopen we naar binnen en ze word hartelijk begroet door de twee meiden die daar aan het werk zijn.
Ik krijg een sleutel van een kamer en krijg de tijd om eventjes rond te kijken. Ik laat al mijn spullen in mijn tas zitten omdat ik weet dat ik na een aantal daagjes van kamer moet wisselen. Ik neem namelijk weer een ander meisje over die op een tripje gaat.
De eerste paar dagen weer achter de bar staan is erg wennen. Omdat het plaatsje zo klein is en er vrijwel alleen maar lokale mensen komen weten de meiden altijd wel wat ze willen drinken. De eerste paar dagen voelde ik me bezwaard om de mensen te vragen wat ze wilden.
Nu na een aantal weken is het ontzettend gezellig om hier te werken. Er zijn altijd wat mensen die elke dag, om dezelfde tijd, het zelfde drankje, hetzelfde aantal komen drinken. Een beetje met hen kletsen over hun dag en wat ze bezighoud vind ik leuk.
Mijn dagen zijn niet heel bijzonder. Mijn shift begint om 12.00uur en eindigt om 15.00uur. Dan is mijn tweede shift van 18.00uur tot 21.00uur. Ik heb er maar wel een gewoonte van gemaakt om in de ochtend vroeg op te staan, wat te schrijven, lezen, een wandelingetje en een koffie in de ochtend zon. In de middag tussen de shifts lees ik weer wat of doe wat praktische dingen zoals de was, mailtjes lezen en beantwoorden en nieuwe reisjes plannen. Het ritme van hier werken is af en toe lastig. Ik ben graag druk bezig en daar heb ik nu niet echt de kans voor aangezien ik maar drie uurtjes werk per shift. Nu mag ik verder niet klagen want ik heb natuurlijk een eigen kamertje en kan eten koken in de keuken.
Ondertussen waren mijn gedachten wel steeds bij het idee dat ik een beetje tempo moest maken als ik nog mijn benodigde boerderij werk wilde doen om een tweede visa te kunnen krijgen.
Ik plaatste een berichtje op Facebook binnen een groep en mijn manager deelde die op de community page van het dorpje. Een paar dagen later kreeg ik een berichtje van een mevrouw of ik nog steeds op zoek was, we belden en ze besloot met haar man te praten of ze me wilden aannemen. Lang hoefde ik niet te wachten want een week later belden we weer. Ik was aangenomen en zal voor hen tijdens het oogsten met een tractor rijden.
Die dag kon ik niet stoppen met lachen. Dit betekende dat ik nog een jaar weer terug zou kunnen naar deze kant van de wereld.
Nu, na ongeveer vijf weken hier achter de bar werken ben ik er wel klaar mee. Het binnen werken is toch niet helemaal mijn ding maar het was een leuke ervaring. Ook was het erg leuk om voor de verandering eens met alleen maar meiden te werken.
Maar toch, ik ben heel blij dat ik over een paar daagjes mijn spullen zal inpakken en naar een nieuwe werkplek zal verhuizen (deze is wel in de buurt van het dorpje waar ik nu ook zit)
Ik zie zo uit naar de nieuwe ervaring van het op een boerderij werken. Het leuke extraatje is, is dat ik van hun een huis tot beschikking krijg om in te wonen voor de tijd dat ik voor ze werk en ik een auto mag gebruiken.
‘Op naar het volgende avontuur’
Cheers mate 🍻
Geen opmerkingen:
Een reactie posten