Makkelijke beslissingen, overweldigende momenten.

Op vrijdag moest ik naar het kantoor van de organisatie waar ik mee was. Daar heb ik een uitleg gekregen over wat zij doen en wat ze voor mij kunnen betekenen. En dat is echt veel..! Als je voor een maand wil reizen kan je je budget en waar je heen wilt aan hen door geven en zij knutselen wat voor je in elkaar. Daar ga ik zeker een keer gebruik van maken. Daarnaast kan je via hen een baantje vinden. Ik ben op dit moment eerst zelf aan het zoeken naar een baantje en als het nodig is dan kan ik op hen terug vallen. 

Tijdens de introductie op vrijdag deden ze een kleine promotie voor ‘Surfcamp’. Ik wilde al langere tijd wel eens leren surfen. Dus op dat moment besloot ik om maandag voor 2,5 uur in de bus te stappen naar het mooie Gerroa. Gerroa is een klein stadje met een ‘verlaten strand’ 7 Miles beach. Vanaf het strand kan je de leuke huisjes in Gerroa zien. En heb je dus 7 miles aan strand die je kan benutten. 

De dag van aankomst was bloedheet. Als een klein groepje van ongeveer 20 zweterige en hongerige backpackers kwamen we aan op het kamp. Gelijk werd ik enthousiast. Ik was weg uit de grote stad en in een setting die ik gewend was! Geweldig. 

Na een korte maar krachtige introductie van onze kampleider José (hgose) was het tijd om de kamers in te delen. Het is best grappig hoe snel er kliks ontstaan als je in een groep bent waarin niemand elkaar kent. Ik deelde mijn cabine met Astrid, een super stoere vrolijke meid uit Zwitserland. En een koppel uit Denemarken. Gelijk gezelligheid. 

Daarna was het tijd om te surfen. Wetsuits aan(na jaren mezelf in en uit een wetsuit persen blijft het een struggle. Sommige dingen worden nooit makkelijker) en op naar het strand. Vijf minuutjes lopen en je staat al tot je middel in het water! 

De eerste les werd er veel uitgelegd. Eindelijk op het water probeerde ik gelijk uit wat er mij op het strand was verteld. 

BOEM, vol op mijn gezicht in het water. Hmm misschien toch iets rustiger beginnen. 

Weer een mooie golf, en weer zout water happen. 

De derde golf kwam er aan, ik voerde de techniek uit, en stond op mijn board. Op een golf. WoW, dat gevoel, op dat moment wist ik dat ik een nieuwe hobby had gevonden. 

Na ongeveer twee uur surfen, een paar geweldige golven was het tijd om uit het water te gaan. José liep naar mij toe en vroeg nog even na of het wel echt mijn eerste keer surfen was. Een geweldig compliment om te krijgen. 

De vierde dag surfen. Het was tijd om verder de zee op te peddelen (spierpijn was al erg aanwezig) 

Er was een golf, een mooie, een groene. Ik peddelde voor zo ver mijn armen dat toelieten en sprong op mijn board, was stabiel en probeerde tijdens het surfen te genieten van de omgeving. Ongeveer een meter of 2 naast mij zag ik uit het water schaduwen opdoemen. Achter mij hoorde ik Mateus opgewonden iets roepen. 

HAAI. 

Dat ging er door mijn hoofd. Tot dat ik vinnen zag opdoemen die ik heel goed kende. Vroeger was ik GEK van dolfijnen. En nu, surfte ik met dolfijnen?! 

Een golf van emotie en ontzag overvielen me en ik moest rustig weer op mijn board gaan liggen. WoW. 

De laatste dag van het surfkamp brak aan en dat was best jammer. Ik had in een week vriendinnen gemaakt en iedereen zou na het kamp weer zijn/haar eigen kant op gaan. Het was een week om nooit te vergeten. En het was zeker niet de laatste keer dat ik heb gesurft. Eenmaal terug in Sydney zijn we nog uiteten geweest met een groep van 8. Ik deelde een hotel kamer met Julie (een vriendin die ik maakte op surfcamp, Julie komt uit Denemarken) en vanmorgen (zaterdag) ben ik op de trein gesprongen om te vertrekken naar Newcastle voor dit weekend. 

‘Cheers mate’